Een alternatief businessmodel in de mode-industrie

Een cliché zo hoog als een huis: het verhaal van een start-up is er één over vallen en opstaan. Voor Studio AMA is niets minder waar. Mijn doel: de mode-industrie ethischer maken. Om dat te bereiken, hanteer ik met mijn label een alternatief businessmodel, waarbij de ene drempel wat hoger is dan de andere. En dat vertraagt het proces. Zoals vandaag. Ik vertel wat er aan de hand is. Maar laten we beginnen bij het begin.

Zoals dat voor meer startende ondernemers geldt, ontstond het idee van Studio AMA vanuit de overtuiging dat het beter kan. In de hele verschuiving naar bewuster consumeren, merkte ik dat de mode-industrie achter bleef. Omdat ik ervan overtuigd was dat ook in mijn branche alternatieve modellen mogelijk zijn, startte ik Studio AMA op. De ontwerper in mij als basis en mijn groen hart als drijfveer.

En dat werkte. Ondertussen zette ik mijn tweede reeks op de markt, die net zoals de eerste goed onthaald wordt. Ik zet sociale media in om mijn alternatief te delen. Ik geef mijn kennis door via workshops en lezingen. Mijn publiek is enthousiast. Ik zo mogelijk nog enthousiaster.

Materiaal en mogelijkheden bepalen het ontwerp

Maar aan dat alles gaat een heel proces vooraf. Want ik wil kritisch zijn. Een etiket aan een stuk naaien omdat het materiaal ervan duurzaam zou zijn, is niet genoeg. Ik streef naar een transparantie in elke stap van het proces. Niet van ontwerp tot materiaal, maar omgekeerd: van materiaal tot ontwerp. Want het materiaal bepáált het ontwerp.

Ik laat namelijk geen stoffen produceren voor mijn reeksen, maar vertrek vanuit restmateriaal: resten vanuit de lokale textielindustrie die bedoeld zijn voor de afvalberg. Ik onderzoek de mogelijkheden ervan en stem mijn prototype erop af. Zo is het materiaal van de §2.reeks een matrassencover. Het zachte materiaal en de toffe prints leenden zich voor een sweater. Et voila, klaar.

’t Is te zeggen: dan begint het pas. Vanaf een zekere oplage was de productie in eigen atelier niet langer mogelijk. Voor de confectie van mijn reeksen werk ik daarom samen met sociale maatwerkbedrijven. Ik schreef al een artikel over de sociale invulling van Studio AMA op mijn website. Ook hier kies ik voor organisaties uit de buurt, wat de korte keten meteen rond maakt.

SLOW fashion

Eerdere samenwerkingen met textielfabrikanten en sociale maatwerkbedrijven verliepen bijzonder vlot. Maar daar gaat een complex overtuigingsproces aan vooraf en net daar wringt het schoentje. Daar vertraagt het proces.

Enerzijds zijn er de textielfabrikanten. Ongetwijfeld met reststromen. Maar vaak krijgen die reststromen al een andere bestemming. Ze worden bijvoorbeeld herwerkt tot isolatiemateriaal. Da’s natuurlijk beter dan onherroepelijk op de afvalberg te belanden. Toch zie ik dat eerder als een downgrade van het materiaal: de reststromen gaan opnieuw een fabriek in, om ze vervolgens te bewerken, wat natuurlijk een tweede (of derde, of vierde…) keer uitstoot betekent.

Dat alles terwijl ik geloof dat ik het materiaal voorzie van een upgrade door ze te verwerken in mijn collecties. Ik ga uit van de bestaande eigenschappen ervan en pas het ontwerp erop aan zodat elk element tot zijn recht komt. De stoffen worden niet bewerkt of herwerkt. Ze zijn wat het is.

Anderzijds zijn er de sociale maatwerkbedrijven. Want zo’n prototype moet natuurlijk in productie. Ook in die fase van de keten wil ik nagaan hoe het zo ethisch mogelijk kan, door in te zetten op sociale innovatie. Daarom werk ik samen met sociale maatwerkbedrijven.

Met een begeleider werken er kleine groepen van medewerkers die een afstand kennen tot de arbeidsmarkt. De activiteiten worden aangepast aan de mogelijkheden van de werknemers. Daar schuilt de uitdaging in, want vaak zijn de producten niet complexer dan een kersenpitkussen of een hoes. Maar door de nauwe samenwerking is wederzijdse aftoetsing perfect mogelijk. Dat uit zich in een hele interessante wisselwerking. Een leerproces van zoeken, aanpassen en finetunen, zowel voor hen als voor mij.

Een uitdagend en traag proces

Bij beide types partners beleefde ik de beste ervaringen. Maar vertrouwen opbouwen neemt tijd. Gelukkig heeft tijd als grote voordeel dat je er altijd van bij krijgt. En daar wil ik gebruik van maken. Het proces gaat traag en dat mág ook. Ik wil de tijd nemen om organisaties ervan te overtuigen hoe zinvol het is om een nieuwe bestemming te geven aan reststromen. Daarvoor doe ik mijn verhaal gerust nog honderd keer.

Maar ik besef ook dat bestaande rituelen moeilijk te doorbreken zijn. Aan de andere kant zie ik wel een verschuiving in het bewustzijn van de grote spelers in de sector. Ze voelen de meerwaarde van maatschappelijk verantwoord ondernemen. Ze weten dat ze hun verantwoordelijkheid moeten dragen. En ze willen iets terugdoen.

Met Studio AMA bied ik hen een antwoord. Ik wil een klankbord zijn, de mogelijkheden van reststromen onderzoeken, de capaciteiten van sociale maatwerkbedrijven aftasten én dat alles tot bij de eindconsument krijgen.

Daarom doe ik een oproep. Ken jij een organisatie die past binnen mijn alternatief businessmodel? Textielfabrikanten en sociale maatwerkbedrijven in de buurt van Gent zijn de onderwerpen van mijn queeste. Daarnaast zoek ik mogelijkheden voor verkoop in korte keten. Misschien maak je er hier zelf een deel van uit? Laat je contactgegevens achter of stuur mij zelf een bericht. Want ik ben erg benieuwd wat we kunnen betekenen in elkaars ethische verhaal.